نام علمی: Vicia faba
معرفی گیاه باقلا:باقلا گیاه یک ساله دارای ساقه صاف ,عمودی و سفت و بدون پیچک می باشد و ارتفاع آن بین 30تا190 سانتمتر است و تعداد یک یا بیشتر شاخه پایه دارد.بسیار پر برگ است که هر برگ تعداد یک تا 3 جفت برگچه های صاف دارد. تعداد 2تا6 گل در محور های برگ تولید می کند. غلاف ها بزرگ و ضخیم هستند و بین 4تا30 سانتیمتر طول آنها می باشد و به طور کلی در هر غلاف 2تا6 دانه دارد.اندازه دانه بسیار متغیر است و در هر کیلو دانه بین 1100 تا 6500 دانه وجود دارد. این گیاه ریشه عمودی اصلی با انشعابات جانبی زیاد دارد, اما خاک را در حد متوسط و محدود اشغال می کند که نشان دهنده طبیعت قوی رشد اندام هوایی می باشد.
موارد مصرف باقلا: سبز و خشک باقلا جهت مصرف انسان کاشته می شود. باقلا خشک ممکن است در تغذیه دام ازجمله نشخوار کننده گان ,طیور و حتی ماهی مصرف گردد.
باقلا یک گیاه اصلاح کننده خاک در ابتدا به دلیل افزایش مقدار ازت بجا مانده از این گیاه لگوم مورد توجه می باشد. ریشه های باقلا ,همانند بسیاری از بقولات ,تعداد زیادی گره تولید می کنند اگر با نژاد مناسب باکتری رایزوبیوم تلقیح گردد، این گیاه نه تنها تمام ازت مورد نیاز خود برای رشد را از این طریق دریافت می کند بلکه به مقدار زیاد ازت در خاک از خود بجا می گذارد. اگر اندام هوایی گیاه با شخم به خاک برگردانده شود موجب افزایش ازت و ماده آلی خاک نیز می شود. اصلاح حاصلخیزی خاک با کشت باقلا موجب کاهش مصرف کود ازته در زراعت بعدی می شود.
اقلیم مناس برای کاشت باقلا: باقلا به دماهای بالا به خصوص در زمان گلدهی حساس است ,که سبب ریزش گل و عدم تشکیل دانه در غلاف می شود.دماهای بالا می توانند موجب افزایش شدت بیماری گردند.این گیاه زراعی در آب و هوای خنک ماه های زمستان و بهار مناطق گرمسیری رشد خوبی دارد و به بارندگی معتدل (یا آبیاری ) پاسخ می دهد. گیاه زراعی باقلا بایستی قبل از تخلیه رطوبت خاک رشد خوبی داشته باشد,اما آب و هوای خشک تر در طی مراحل نهایی نمو دانه و رسیدن مطلوب می باشد.تولید موفق باقلا مستلزم تنظیم دقیق کشت با شرایط اقلیمی می باشد.
خاک مورد نیاز برای کشت باقلا: گیاه زراعی باقلا خاک های داری حاصلخیزی متوسط تا خوب , زهکشی بسیار خوب و بافت متوسط را ترجیح می دهد.مقاومت این گیاه به شوری متوسط است, که صفت مطلوب در بیشتر مناطقی که بارندگی محدود دارند.
تناوب زراعی باقلا: باقلا را نبایستی بعد از هر نوع لوبیا های دیگر در تناوب قرار گیرد, اما سازگاری بسیار خوب در قبل یا بعد از کشت غلات دارد.این چنین تناوب به کنترل نماتد ها و بیماری ها کمک می کند و موجب کاهش علف های هرز می شود و برای کشت غله بعدی ازت فراهم می کند.
کود دهی باقلا: به طور کلی تولید باقلا به کود های ازته نیازی ندارد ,بهر حال کاربرد بین 10 تا 30 کیلوگرم ازت درهکتار به عنوان ازت آغازگر گاهی به کار می رود. باقلا به کود های فسفاته واکنش نشان می دهد اگر به طور موثر در خاک قرار داده شوند.هنگام پخش کود فسفاته یا اختلاط آن با سطح خاک واکنش کمی در باقلا مشاهده می شود. موثر ترین روش کاربرد فسفات قراردادن آن به صورت نواری زیر و حدود 7 سانتیمتری به طرف ردیف قبل از کاشت می باشد.کود های دامی را نیز به همین طریف در خاک قرار می دهند. روش موثر قرار دادن کود یا کود حیوانی در شیار کم عمق, پوشاندن آن با 5سانتیمتر خاک ,قراردادن بذر , وسپس پوشاندن بذز با 3 تا 5 سانتیمتر خاک می باشد.به طور کلی در مناطقی که آزمون خاک یا آزمایش های تعیین نیازی کودی وجود ندارد , مصرف کود فسفات به صورت P2O5 به مقدار 50 تا 100 کیلوگرم در هکتار توصیه می شود . کود پتاسه نیز به مقدار 25 تا 50 کیلوگرم K2O مصرف می شود.
کاشت : کشت باقلا به صورت پخش سراسری توصیه نمی شود. این گیاه زراعی بایستی به صورت ردیفی به فاصله 75تا100 سانتیمتر و فاصله بوته ها روی ردیف 15تا25 سانتی متر کشت گردد.فاصله ردیف نزدیک تر در مورد ارقامی که عادات رشدی کوچکی دارند توصیه می شود.در چنین فاصله ها بسته به اندازه بذر 70 تا100 کیلوگرم بذر در هکتار لازم می باشد.عمق کاشت بذر بیش تر از 5 سانتیمتر نباشد تا بذر دچار مشکل سبز شدن به دلیل سله بستن سطح خاک در اثر بارندگی ها نگردد. بذر مناسب بایستی بیش از 80% قابلیت زیستی و جوانه زنی داشته باشد.
کنترل علف های هرز باقلا: کنترل علف هرز برای تولید بیشتر ضروری می باشد.حذف علف های هرز در مراحل اولیه رویش باقلا قبل از خسارت زدن به سیستم ریشه در اثر رقابت مهم می باشد.از علفکش های محتلف جهت کنترل علف های هرز در مراحل قبل و بعد از کاشت وسبز شدن باقلا استفاده می شود.
