نام علمی زنیان: Carum copticum
درصد خلوص بذر زنیان: 95%
درصد قوه نامیه بذر زنیان: 90%
وزن هزاردانه زنیان: 0/8 گرم
پراکنش زنیان: در بسیاري از نقاط ایران کشت می شود .
اکولوژي زنیان: مخصوص مناطق معتدل تا سرد می باشد .
موارد استفاده گیاه زنیان: گیاه خاصیت داروئی دارد . البته برگ و بذر آن بیشتر مورد استفاده واقع می شود .
موارد استفاده بذر زنیان: جهت تکثیر گیاه کاربرد داشته و هم بعنوان گیاه داروئی مطرح است.
شکل بذر زنیان: بذر از خانواده چتریان می باشد و لذا داراي میوه یا بذر پریکارپ است که از هم جدا می شوند . شکل بذر گلابی شکل و در مواردي تخم مرغی با طول کوتاه ، سطح پشتی برآمده و سطح شکمی تا حدودي صاف ، در سطح پشتی خطوط برآمده کاملا مشخص بوده و دانه هاي کرم رنگ روي آن بچشم می خورد .
رنگ بذر زنیان : سبز زیتونی باز
نوع میوه بذري زنیان: شیزوکارپ حاوي دو مریکارپ
روش کاشت زنیان :
تکثیر زنیان به وسیله دانه (میوه) در زمین هایی که در پائیز و زمستان 3 مرتبه شخم زده باشند، صورت می گیرد. در هر هکتار حدود 24 کیلوگرم بذر استفاده میشود. بذر زنیان از اواسط فروردین تا اوایل اردیبهشت در ردیفهایی به عرض 20 تا 30 سانتی متر افشانده و بلافاصله روی آنرا غلتک می زنند. برای هر هکتار 100 تا 50 کیلوگرم کود ازت خالص (نیترات آمونیم، کلیسم سیایند) . 250 تا 400 کیلوگرم سوپر فسفات و 200 تا 250 کیلوگرم کود نمک پتاسیم 40 درصد می دهند. پس از آن مراقبتهای لازم صورت می گیرد این مراقبتها عبارتند از خارج کردن علفهای هرز، زدن چنگک با دیسک ماشینی و استفاده از زموزان zemusan (هکتاری 1/5کیلوگرم) در پیش کشت وهمچنین پوتابلان (هکتاری 8 تا 10 لیتر برای تمام سطح زیر کشت) در پس کشت. زمان محصول برداری میوه در ماههای مرداد و شهریور می باشد. پس از برداشت محصول آنها را به طور طبیعی یا مصنوعی خشک می نمایند و دانه ها را از ساقه به وسیله خرمن کوب جدا نموده و پس از بوجاری کامل محصول را بسته بندی می نمایند. به عبارت دیگر تکثیر زنیان به وسیله ی بذر به روش کرتی به دو صورت ردیفی و در هم انجام می شود. فاصله بوته ها 20×20 سانتی متر برای کشت در هم و 10×30 سانتی متر برای کشت ردیفی ، مناسب است. کشت بهاره و پاییزه آن امکان پذیر است ، اما در کشت پاییزه عملکرد محصول بذر بیشتر است.
