شبدر شيرين

تماس برای قیمت

نام علمی شبدر شیرین: Melilotus officinalis 

درصد خلوص بذر شبدر شیرین: 98%

درصد قوه نامیه بذر شبدر شیرین: 95%

وزن هزاردانهه شبدر شیرین: 1 گرم

شبدر شیرین به صورت یکساله یا دوساله زراعت می شود. ارتفاع گیاه بیش از یک متر می شود. دو نوع ( گونه ) از این گیاه وجود دارد. دو نوع شبدر شیرین با دو رنگ گل وجود دارد.
یکی  رنگ گل سفید است و اندام های آن بزرگتر از نوع زرد است که M.alba نام دارد و دومی : گونه زرد که اندام های آن کوچکتر است و M. officinalis نام دارد. 
نوع گل زرد ، مقاومت بیشتری به خشکی دارد. بومی اروپاست و در ایران در مراتع و کوهستانها به خصوص سبلان رشد کرده . نوع گل زرد آن بوی خیلی خوبی دارد و خوشخوراک است.
ریشه های چند محوری افشان دارد که تا 3 متر هم نفوذ می کند و برای حاصلخیزی خاک خیلی مفید است. کشت مخلوط با علف گندمیان ، مراتع بسیار خوبی بوجود می آورد. 
8 تن علوفه خشک می دهد. در دام تولید نفخ نمی کند البته زیادی آن نفخ تولید می کند. پر شاخ و برگ است و مرتفع و مخصوص آب و هوای خنک است. 
200 kg فسفر و 150 Kg پتاس در هکتار بسیار مناسب است. 
ساقه توخالی نرم و برگهای سوزنی نوک تیز دارد و گلها خوشه ای ساده ، برگها مضرس هستند. گونه وحشی آن برگهای باریکتری دارد و چون ماده سمی کومارین دارد ، سمی و خطرناک است.
کومارین در ابتدای گلدهی زیادتر است. واریته های پوکون ، مادرید ، پلارا ، هیام  معروف هستند و برای کشت مناسبند. 
واریته پلارا جنبه زراعی دارد و چون ماده کومارین آن کم است اجازه کشت دارد و گل آن سفید است. واریته هویام که محصول یکساله آن کومارین کمتری دارد و در سال دوم یا سوم باید شخم زده شود چون ساقه خشن می شود . 
میزان بذر 25-25 Kg در هکتار است. در نواحی سبان این گیاه از یونجه بهتر محصول می دهد. بیشتر از بقیه گیاهان به آهک نیازمند است ( بیشتر از یونجه و بقولات ) . 
خاکهای رسی سنگین و شنی سبک برای رشد این گیاه فرق نمی کند. فسفر موجود در خاک را به هر طریقی که باشد جذب می کند. به خاکهای اسیدی خیلی حساس است. 
PH = 7 برای رشد این گیاه بهترین است. به خشکی مقاوم ولی در مناطق پر باران رشد خوبی دارد. حرارت بالا و پائین چندان صدمه ای به آن نمی زند. 
بهترین موقه برداشت زمانی است که رد گیاه به 1 - 1/25 رسیده باشد. هدف اصلی از زراعت این گیاه اصلاح خاک است. 
در بهار می توان زودتر از یونجه آنرا کشت نمود زیرا به یخبندان مقاوم تر است. بهترین موقع برداشت برای برمه ، موقع به گل رفتن گیاه است. 
برای سیلو باید با اندازه کافی پژمرده شود تا ماده سمی کومارین تولید نکند و 90 کیلو گرم ذرت خرد شده و 27Kg ملاس برای یک تن آن مناسب است. 
نسبت به سایر نباتات لگوم برای مناطق خشک و گرم مقدم است. بهتر از هر چیز برای اصلاح خاک و حتی چرا مناسب است.

 

نام علمی شبدر شیرین: Melilotus officinalis 

درصد خلوص بذر شبدر شیرین: 98%

درصد قوه نامیه بذر شبدر شیرین: 95%

وزن هزاردانهه شبدر شیرین: 1 گرم

شبدر شیرین به صورت یکساله یا دوساله زراعت می شود. ارتفاع گیاه بیش از یک متر می شود. دو نوع ( گونه ) از این گیاه وجود دارد. دو نوع شبدر شیرین با دو رنگ گل وجود دارد.
یکی  رنگ گل سفید است و اندام های آن بزرگتر از نوع زرد است که M.alba نام دارد و دومی : گونه زرد که اندام های آن کوچکتر است و M. officinalis نام دارد. 
نوع گل زرد ، مقاومت بیشتری به خشکی دارد. بومی اروپاست و در ایران در مراتع و کوهستانها به خصوص سبلان رشد کرده . نوع گل زرد آن بوی خیلی خوبی دارد و خوشخوراک است.
ریشه های چند محوری افشان دارد که تا 3 متر هم نفوذ می کند و برای حاصلخیزی خاک خیلی مفید است. کشت مخلوط با علف گندمیان ، مراتع بسیار خوبی بوجود می آورد. 
8 تن علوفه خشک می دهد. در دام تولید نفخ نمی کند البته زیادی آن نفخ تولید می کند. پر شاخ و برگ است و مرتفع و مخصوص آب و هوای خنک است. 
200 kg فسفر و 150 Kg پتاس در هکتار بسیار مناسب است. 
ساقه توخالی نرم و برگهای سوزنی نوک تیز دارد و گلها خوشه ای ساده ، برگها مضرس هستند. گونه وحشی آن برگهای باریکتری دارد و چون ماده سمی کومارین دارد ، سمی و خطرناک است.
کومارین در ابتدای گلدهی زیادتر است. واریته های پوکون ، مادرید ، پلارا ، هیام  معروف هستند و برای کشت مناسبند. 
واریته پلارا جنبه زراعی دارد و چون ماده کومارین آن کم است اجازه کشت دارد و گل آن سفید است. واریته هویام که محصول یکساله آن کومارین کمتری دارد و در سال دوم یا سوم باید شخم زده شود چون ساقه خشن می شود . 
میزان بذر 25-25 Kg در هکتار است. در نواحی سبان این گیاه از یونجه بهتر محصول می دهد. بیشتر از بقیه گیاهان به آهک نیازمند است ( بیشتر از یونجه و بقولات ) . 
خاکهای رسی سنگین و شنی سبک برای رشد این گیاه فرق نمی کند. فسفر موجود در خاک را به هر طریقی که باشد جذب می کند. به خاکهای اسیدی خیلی حساس است. 
PH = 7 برای رشد این گیاه بهترین است. به خشکی مقاوم ولی در مناطق پر باران رشد خوبی دارد. حرارت بالا و پائین چندان صدمه ای به آن نمی زند. 
بهترین موقه برداشت زمانی است که رد گیاه به 1 - 1/25 رسیده باشد. هدف اصلی از زراعت این گیاه اصلاح خاک است. 
در بهار می توان زودتر از یونجه آنرا کشت نمود زیرا به یخبندان مقاوم تر است. بهترین موقع برداشت برای برمه ، موقع به گل رفتن گیاه است. 
برای سیلو باید با اندازه کافی پژمرده شود تا ماده سمی کومارین تولید نکند و 90 کیلو گرم ذرت خرد شده و 27Kg ملاس برای یک تن آن مناسب است. 
نسبت به سایر نباتات لگوم برای مناطق خشک و گرم مقدم است. بهتر از هر چیز برای اصلاح خاک و حتی چرا مناسب است.

 

بررسی و نظر خود را بنویسید
  • تنها کاربران عضو می توانند بررسی خود را بنویسند
*
*
بد
عالی
*
*
*
Filters
Sort
display