طالبی

نام علمی طالبی: Cucumis melo

درصد خلوص بذر طالبی: 95 درصد

درصد قوه نامیه بذر طالبی: 80 درصد

خصوصیات گیاهشناسی طالبي:

گياهي يک ساله از تيره کدوئيان Cucurbitaceous است. ميوه آن گرد به رنگ هاي زرد، سبز، مشبک، اغلب داراي خطوط عمودي هستند درصد قند کمتر از خربزه مي باشد. واريته هاي سبز رنگ شيرين تر هستند. قسمت هاي مورد استفاده طالبي و گرمک عبارتند از : ميوه و تخم ميوه.

برگ ها کوچكتر و روشن تر از خربزه مي باشند. شرايط کوددهي و آب و هوايي شبيه خربزه است. نياز به هرس و تراش ندارد. اگر اندازه ميوه مهم باشد مي توان عمل تنک ميوه را انجام داد.

از ارقام مهم در ايران گرمک مي باشد. از ديگر ارقام سمسوري ورامين است که سبز رنگ و خط دار مي باشد.

کاشت طالبی:

کشت طالبي به صورت مستقيم صورت مي گيرد به خاطر اينكه ريشه هاي آن حساس به جا به جايي است. در مناطق معتدل بذر آن را مستقيما در اواخر يا اواسط بهار در محل اصلي مي کارند و در مناطق گرمسير بذر آن در اواسط زمستان کاشته مي شود. طالبي را بدو طريق پشته اي با جوي عميق يا پشتهاي با جوي کم عمق مي توان کاشت. فاصله پشته ها 150 تا 250 سانتي متر و فاصله بوته ها از يكديگر حدود 55 تا 10 سانتي متر مي باشد. با در نظر گرفتن فواصل فوق بايد در هر پشته فقط يک طرف آن کشت شود. بهترين حالت عرض پشته 150 سانتيمتري و فاصله بوته 51 سانتيمتر است. در کشت سنتي به صورت کپه کاري و به روش جوي و پشته کشت مي شود. اما امروزه از گلدان هاي فيبري جهت کاشت بذر استفاده مي شود .سپس گلدان ها به زمين اصلي منتقل مي شود. مزيت اين روش صرفه جويي در مصرف بذر و عدم نياز به تنک کردن بوته ها است. شرایط آب وهوایی و خاک مطلوب آب و هواي مناسب براي طالبي يک فصل نسبتاً طوالني عاري از يخبندان همراه با نور فراوان و حرارت هواي خشک و رطوبت کافي خاک مي باشد. براي کشت در خاکهاي شني، لومي و رسي با زهكشي خوب مناسب است. طالبي بهترين نتيجه را در آب و هواي گرم و خشک مي دهد. اين گياه بر اساس منشأ خود گرما دوست و به ويژه نور زياد ميخواهد. هواي ابري و باراني در موقع رسيدن ميوه باعث مي شود که طالبي طعم مطبوع و کيفيت الزم را پيدا نكند. دوره رويش اين گياهان طوالني بين 10 تا 110 روز متفاوت است. هرچند که طالبي در طيف وسيعي از انواع خاک ها کشت مي شود ولي تنها در خاک هاي حاصلخيز که داراي مواد غذايي آلي و معدني کافي باشند بهترين نتيجه را مي دهند. مناسب ترين pH براي کاشت طالبي بين 6 تا 7 مي باشد. در خاک هاي اسيدي رشد آن کاهش يافته و برگ ها به رنگ زرد مايل به سبز در مي آيند. اگر طالبي را در مناطق سرد سير کشت کنيم چاره اي جز کاشت نشأ در خزانه نداريم؛ براي اين کار از گلدان هاي فيبري استفاده ميكنيم، بدين ترتيب که بذر ها را در عمق 3 تا 4 سانتيمتري کاشته و روي آن را با خاک ميپوشانيم و طوري آبياري را تنظيم ميكنيم تا خاک گلدان ها هميشه مرطوب باشد،گلدان ها بايد در نقطه اي گرم بوده و محل نگهداري (خزانه) آفتابگير باشد. بذرها را 4 هفته قبل از گرم شدن هوا ميكاريم و بعد از آنكه رشد بوته به حد کافي رسيد به زمين اصلي منتقل ميكنيم. براي اينكه دماي خاک را به دماي مناسب رشد برسانيم ميتوانيم مناطق کشت را با پلاستيک سياه بپوشانيم با اين کار حرارت جذب خاک شده و باعث گرم شدن سريع خاک ميشود. راه ديگر استفاده از مالچ در کاشت است بدين صورت که :کشاورزان در بهمن ماه اراضي خود را به صورت جوي و پشته در مي آورند به اين صورت که کف جوي ها را با پوشش پلاستيک به عنوان مالچ پوشانده و علاوه بر آن از پوشش پلاستيک به شكل تونل نيز کمک ميگيرند. مالچ کشی در اول بهار موقعي که هوا شروع به گرم شدن مي کند، تأثيري مثبت در کاهش تبخير دارد .آثار سودمند مالچهاي پلاستيكي را حفظ رطوبت خاک، کاهش فشرده شدن خاک، کنترل علفهاي هرز، افزايش مقادير دي اکسيدکربن اطراف گياهان جوان، کاهش شستشوي کود، افزايش دماي خاک و کاهش فرسايش بادي و آبي عنوان کردند.

آبیاری طالبی:

مرطوب نگهداشتن خاک در کشت طالبي کاري بسيار مهم و اساسي است اين گياه به خشكي حساس بوده و تا زماني که شروع به ميوه دهي کند نياز زيادي به آبياري دارد .با اين حال اگر بيش از اندازه به گياه آب دهيم ريشه ها از آب اشباع شده و گياه از بين خواهد رفت. پژمردگي برگ ها در ساعتي از بعد از ظهر در طالبي شايع است که با به خنكي رفتن هوا اين حالت از بين ميرود اما اگر در ساعات اوليه صبح هنوز اين حالت را داشته باشيم گياه ما دچار کم آبي شده است و آبياري به خوبي صورت نگرفته است. سيستم آبياري قطره اي بهترين روش براي آبياري در اين کشت است. آبياري طالبي بايد آرام و عميق باشد يعني آبياري با فشار پايين صورت گيرد طوري که باعث ضعيف شدن و از بين رفتن خاک پاي بوته ها و مختل شدن سيستم ريشه ها نشود. بايد مراقب بود آب فقط پاي بوته ها ريخته شود و از پاشش آب روي بوته ها و شاخ و برگ ها بايد جلوگيري کرد. خاک پاي بوته ها بايد تا عمق 4 سانتيمتري مرطوب باشد. آبياري عميق باعث رشد بيشتر بوته ها شده و بهتر است در ساعات اوليه صبح انجام گيرد. هنگامي که اولين ميوه مشاهده شد، آبياري را به 10 روز يكبار کاهش ميدهيم. چون اگر در اين مرحله آبياري زياد داشته باشيم ميوه ها آبكي و بي مزه خواهد بود چون قند کمتري در ميوه يافت خواهد شد. يک هفته قبل از برداشت هم آبياري را قطع کرده بدين ترتيب به شيرين شدن ميوه ها کمک شاياني مي کنيم. در حين داشت تنک کردن بوته ها و هدايت آن ها به روي پشته ها با خاک دادن پاي بوته در سمت جوي، مبارزه با آفات و بيماريها و علفهاي هرز انجام مي گيرد.

کود دهی طالبی

استفاده از کودهاي نادرست در زمان نامناسب منجر به توليد بوته هايي بسيار بزرگ شده که تقريباً هيچ ميوه اي توليد نميكنند. استفاده از ريز مغذي هايي مانند آهن، روي و بر و همچنين کود حيواني همزمان در کاشت و پرورش محصول طالبي، موجب شيرين تر شدن و افزايش توليد آن ميشود. با توجه به کاهش شديد مواد آلي در خاکهاي کشور و بروز مشكالت روزافزون ناشي از عدم مصرف کودهاي آلي ضروري است در برنامه هاي مديريتي کودهاي آلي و ريز مغذي ها در مزارع به خصوص در زراعت سبزي و صيفي جات مورد استفاده قرار گيرند. با روش محلول پاشي ريز مغذيها و کود دامي توليد محصول طالبي 31درصد افزايش يافته و محصول شيرين تري به دست مي آيد. گياه طالبي در يک فصل رشد حدوداً 10 تا 150 کيلوگرم در هكتار ازت نياز دارد. نصف اين مقدار را بايستي قبل از کاشت و باقي مانده را زماني که گلهاي گياه شروع به رشد و نمو ميکنند در اختيار گياه قرار داد. بهترين روش مصرف کودهاي ازته در اين زراعت مصرف نواري و پس از آن مصرف بصورت چالكود اطراف ريشه ميباشد. اهميت فسفر در زراعت طالبي به خاطر اين حقيقت است که بذرهاي اين گياه به مقدار زيادي داراي اين ماده هستند. کل مقدار کود مصرفي فسفره در اين زراعت بايد قبل از کاشت مصرف شود. پتاسيم مهمترين عنصر جهت رشد و نمو طالبي مي باشد. نياز طالبي به اين عنصر نسبت به ساير عناصربيشتر است. با توجه به نقش اين عنصر درتوليد قند و اهميت درصد قند به عنوان يک فاکتور کيفي در اين محصول،مصرف بهينه اين عنصر غذائي در اين محصول از اهميت به سزایي برخوردار است. تمام کود پتاسه مصرفي بايستي قبل از کاشت مصرف شود . بور از جمله عناصري است که درتوليد قند درطالبي نقش مهمي ايفا مي کند.